Un dos obxectivos do proxecto é elaborar un arquivo con información sobre textos teatrais axeitados para nenos. Velaquí uns exemplos que nos poden servir de guía, están extraídos do libro "teatro para nenos" de Antón Lamapereira ( editado pola Consellería de Cultura e Xuventude da Xunta de Galicia en 1991).
TÍTULO : As laranxas máis laranxas de todas as laranxas. Ed. Galaxia, 1973
AUTOR: Casares Mouriño, Carlos
IDADE: A partir de 9 anos.
PERSONAXES: Elías, Anxa, Veciño da escopeta, Veciño gordo, Veciña desdentada, Veciña sabida, Veciño torto, Unha laranxa, O ovo, A galiña Petra, O can Paulino.
SINÓPSE ARGUMENTAL: Elías vive con Anxa, na súa casa teñen unha árbore que ten as 5 laranxas máis grandes do mundo, un día descobre que ao tocarlle a unha , a laranxa estoura.Con tal motivo van chegando os veciños a ver que pasa , e comezan a suceder cousas sen sentido ( un zapato sae voando, a galiña pon ovos de cores, Anxa convirte o ovo nunha fonte e da laranxa comezan a saír unha morea de cousas: un bocadillo, unha bicicleta, un papaventos...)
AMBIENTACIÓN : Rural.
ENFOQUE: Fantástico, con poucos elementos reais.
SUXESTIÓNS:
-Esaxeración desmesurada das situacións.
-Personificación da laranxa,a galiña, o ovo e o can.
-Caracterización dos personaxes a partir dos seus defectos: o torto, o gordo, a sabida, a desdentada ou o da escopeta.
-A violencia do veciño da escopeta , contrasta coa inxenuidade do veciño gordo.
TÍTULO: Ledaíñas pola morte do Meco Ed. Pico Sacro, 1977
AUTOR: Vidal Bolaño, Roberto
IDADE: A partir dos 12 anos.
PERSONAXES: Borralleiro, Corregalos, Choqueira, Madamita, Troteiro, D. Xeanaro, Señora Concha, D. Aleuterio, O Adivertido, D. Xusto, D. Xesús, D. Roque, Catro alguacís, Pregoeiro, Cinco xusticias do reino.
SINÓPSE ARGUMENTAL: Trátase dunha insurrección popular contra o Meco, representante do poder dictatorial e represivo que ten sumerxido na máis triste das miserias a todo un pobo, que moi ben poidera ser o galego.O Crego promételle o lume do inferno aos alborotados veciños, Dona Concha e D. Aleuterio amósanlle mil produtos cos que encher as súas casas, o Adivertido tenta engaiolalos con noxentas cantigas, D. Roque e D. Xesús , secretario e alcalde do concello improvisan discursos para calmar a rabia popular.
Será finalmente a forza pública quen remate coa revolta. D. Xusto anunciará a sentenza de morte, pero un conxuro fará tremer toda a terra e os poderes fácticos desaparecerán . Xulgados polos Xustizas do Reino, os veciños respostan todos á unha: matámolo nós.
TEMAS: A opresión , a loita polas señas de identidade, a autoridade, a xustiza.
AMBIENTACIÓN: Rural con matices surrealistas.
ENFOQUE: Profundamente crítico, cómico ás veces e tráxico en moitas ocasións.
SUXESTIÓNS:
-A tradición parateatral en Galicia e o seu tratamento dramático neste texto.
-A contraposición entre os veciños e os poderes fácticos; o uso das máscaras para reforzar o contraste.
-A figura do Meco e a súa significación na cultura popular.
-O Entroido como festa popular liberadora.
-O espacio escénico e as úa división en dúas áreas: o pobo e o poder que o oprime.
Animádevos a elaborar fichas similares a éstas para ir confeccionando o arquivo.
